Enkhuizer doet mee aan New York City Marathon
Carola de Wit uit Enkhuizen neemt vandaag deel aan de beroemde New York City Marathon. Met haar deelname wil zij geld inzamelen en aandacht vragen voor onderzoek naar wekedelenkanker, een zeldzame en agressieve vorm van kanker, die haar achterneef Hannes Paauw drie jaar geleden het leven kostte.
De actie ‘Hollen voor Hannes’, georganiseerd door Hannes’ zussen, heeft eerder al succes gehad. Tijdens dit evenement liepen Ursemmers samen acht kilometer om geld in te zamelen voor hetzelfde goede doel. Daarnaast hebben AZ-supporters, waarvan Hannes een fanatiek aanhanger was, een indrukwekkend eerbetoon gebracht tijdens een wedstrijd tegen Vitesse na zijn overlijden.
De steunbetuigingen hebben veel betekend voor Hannes’ familie. “Hij was een sociaal persoon en had veel vrienden”, vertelt zijn moeder, Marit de Wit. “Hannes was gek op voetbal en hield van samen zijn met anderen.” De betrokkenheid van de gemeenschap heeft de familie door deze moeilijke periode geholpen.
Met haar marathonrun in New York wil Carola niet alleen geld inzamelen voor het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam, maar ook meer aandacht vragen voor wekedelenkanker. “Er is te weinig bewustzijn over deze ziekte”, zegt ze. “Jonge mensen krijgen deze ernstige vorm van kanker, en dat vraagt om meer erkenning en onderzoek.”
Het idee om deel te nemen aan de New York City Marathon ontstond na haar deelname aan de marathon van Amsterdam. Hoewel Carola liever in de natuur rent, voelde ze de drang om deze uitdaging aan te gaan. “Nu ik hier ben, begrijp ik waarom ik dit wilde doen. Het is een unieke ervaring om in New York te zijn,” aldus Carola.
Voor Carola is het emotioneel om deze marathon te rennen in het teken van Hannes. “Ik heb het gevoel dat ik iets voor hem en zijn familie kan betekenen,” vertelt ze. Tijdens Hannes’ laatste levensfase was Carola zelf bezig met haar gezondheid en zorgde ze voor haar vader, die in dezelfde periode overleed aan Alzheimer. Deze omstandigheden hebben hun familieband versterkt.
“Na het overlijden van mijn vader hebben Marit en ik meer contact gehad, en we ontdekken nu dat we een speciale band delen,” zegt Carola. Ze vindt het spijtig dat ze Hannes niet beter heeft leren kennen, maar door het contact met Marit komt zijn herinnering toch dichterbij.
Carola gelooft dat Hannes trots zou zijn op haar deelname aan de marathon. Tijdens haar training voor de acht kilometer had ze een bijzonder moment toen ze een regenboog zag, wat haar een goed gevoel gaf. “Dat voelde als een teken,” aldus Carola.
Terwijl ze zich voorbereidt op de ‘marathon der marathons’, is Carola vastberaden: “Ik ben benieuwd naar hoe ik me na dertig kilometer zal voelen, maar de motivatie om voor Hannes te rennen geeft me kracht. Ik ga doorzetten voor hem.”
