Kan een blanke Amanda Gorman vertalen naar het Nederlands?

Sterker nog, het is in Nederland niet ongebruikelijk dat een vertaling van een gedicht zo’n ophef maakt. Opluchting van verdriet De Volskrant. Dit komt minder vaak voor omdat het een vertaling is die nog niet is gemaakt.

Nog steeds. De zaak van de Nederlandstalige literaire wereldopstand gaat over de vertaling ervan De berg die we beklimmen (“The Hill We Climb”), een toespraak van de Afro-Amerikaanse dichter Amanda Gorman, kreeg veel aandacht bij de inauguratie van president Joe Biden. In Nederland viel de selectie van Melonhoff op Mary Lucas Rijnaveld, een vooraanstaande literaire figuur, die vorig jaar de prestigieuze International Booker Prize won voor haar roman. Avond comfort houtskool (Wie de wind zaait, Bouchet-Chastel-versies).

Ja maar kijk, de Nederlandse krant gaat verder, Marie Lucas Rijnaveld wordt zeker voorgesteld als een niet-binair persoon, “Diversiteit, die steeds meer tot uitdrukking komt – en nauwkeuriger – in de literaire wereld”, Maar hij was een blanke man, en velen hadden er al snel spijt van in de pers en op sociale media. “Zonder iets te ontkennen over Riznevelds kwaliteiten, waarom niet kiezen voor een jonge vrouw als Gorman, die zwart is van laster en trots?” Zo werden de vragen, in de kolommen van dezelfde krant, gesteld door journalist en zwarte activist Janice Duel.

Voordat ze aan Harvard studeerde, werd Amanda Korman opgevoed door een moeder die spraakproblemen had, dus mensen dachten dat ze te laat was. Haar werk en haar leven worden onvermijdelijk getekend door haar ervaring en identiteit als zwarte vrouw. Dus, is er niet minstens één kans om deze baan over te dragen aan Marie Lucas Rijneveld?

Deze keuze is een typisch voorbeeld “Witte Gedachte Overhang”, De Nederlandse schrijver Olawe Nduwanje werd als volgt geciteerd: Standaard. Hoe kwamen ze aan iemand zonder vertaalervaring en zonder gedegen kennis van het Engels? Deze keuze wordt verklaard door zakelijke motivaties en witte luiheid: mensen

[…]

Carol Leon